Kijk eens ...

Kijk eens hoe goed ik al mijn hoofdje kan rechthouden. Vandaag (4,5 weken) werd ik nog eens gemeten en gewogen in het consultatiebureau van Kind & Gezin. Ik was zo blij om de dokter te zien dat ik tot twee maal toe op zijn consultatietafel heb geplast! Ik weeg al 3,760 kg. Flink bijgekomen deze week he!

Week Vier

Op 3,5 weken weeg ik 3,330 kg en ben 50 cm groot. Dat lijkt nog steeds niet veel, maar de dokter vindt dat ik flink ben aangekomen.

Ik slaap nu al iets langer 's nachts (3 soms 4 uur na elkaar in plaats van na elke 2 uur wakker te worden). In ruil daarvoor ben ik overdag wat lastiger! Ik wil namelijk niet in mijn park slapen. Het liefst slaap ik bij mama op de arm.


Zeer vervelend voor mama, die zo nooit de handen vrij heeft en zich afvraagt of ze binnenkort niet wat strenger zal moeten optreden. Multitasking is dan de enige uitweg.








Soms ben ik vrolijk, soms diep ongelukkig (dan wapper ik met de handjes en stamp ik met mijn beentjes).








Ook mijn tut kan niet altijd soelaas brengen. Ik laat ze dan gewoon vallen en huil tot ik aandacht krijg.











Van mijn papa bijvoorbeeld, die dan gekke bekken trekt.











Of lekker bij mijn bezoek op de schoot (hier bij Nadia) vind ik altijd fijn.











Ook bij Oma Jeannine gedraag ik mij weer beeldig. Ik lach omdat ze aan mijn voeten kietelt. Spijtig dat ik nog te klein ben om in de tuin een sneeuwman te maken.





Zo zie ik eruit na een voeding. Als een vadsige koning... of een hamster.

Mijn derde week

Mijn derde levensweek verliep vlotjes. Vaak gedraag ik mij als een modelbaby: slapen, eten, lief kijken, slapen, eten, ... Alhoewel! Dat zou maar een monotoon leventje zijn, soms trakteer ik mijn ouders ook op flinke huilbuien zonder duidelijke reden.








Papa is deze week weer aan het werk gegaan. Ik kies bij voorkeur mijn huiluurtje als hij thuiskomt. Dan kan hij mij lekker verwennen.










Als er bezoek komt, hou ik er van mij te gedragen, meestal hou ik mijn huilbuien dan voor achteraf of 's nachts. Misschien word ik later wel acteur ... Het was een fijn bezoek van mama's collega's. Ik kreeg o.a. mijn eerste kunstboek cadeau 'het kleine museum'. Mijn collectie kunstboeken wordt vast groter dan die van papa. Je kan niet vroeg genoeg beginnen.




Wouter en Oscar komen Saskia ophalen. Oscar wil mij wat graag pakken en strelen. Hij wil graag voorbereid zijn op de komst van zijn zusje binnen 4 maanden.








Mats (zoontje van Suzana en Karel) heeft voor mij een schilderij gemaakt. Niet mis als start van mijn verzameling.






Mats heeft zijn broertje meegebracht. Miró is net drie maanden ouder dan mij. Hij is al een flinke baby. Papa kan zich niet voorstellen dat ik ooit zo groot wordt.








Later wil ik ook zo een goede acteur worden als Mats. Mats kan lachen en boos kijken op bevel voor de camera.









Kind & Gezin kwam deze week nog eens langs. Na 2,5 weken weeg ik nu 3,110 kg. Al beter dan de 2,810 kg bij mijn geboorte! Dat is het startsein voor wandelingen buitenshuis. Eerst nog kort (naar de apotheker bv. voor zalf voor mijn rode billetjes). Hier op de foto voor een herfstwandeling van 1,5 uur, net voldoende om mijn buurt wat te verkennen. Maar ik val al snel in slaap ...

Mijn eerste uitstap

Vandaag mocht ik voor het eerst mee op stap.











Papa draagt mijn autowieg.











Opa Vandeweyer probeert mijn muts uit.








De hond Snoopy gedraagt zich een beetje jaloers.








Opa Vandeweyer moet hem terecht wijzen.








Mijn mama en meter Cindy kijken hoe ik in de armen lig van oma Hilde.







Ik lig er zalig.

Mijn leven is eenvoudig

Ik word gewogen door Kind & Gezin. Ik zit bijna terug aan mijn geboortegewicht.










Papa is tof, maar ik ben liefst bij mama.








Ik zit graag rechtop. Liefst op iemands schoot, maar voor de foto wil ik wel even in de zetel zitten.










Ik zit uiteraard nog in de luiers. Met excuses voor de bijbehorende ecologische voetafdruk.










Eigenlijk kan ik alles al, zij het onbewust. Hier speel ik luchtgitaar.








Willy an Anny zijn familie van oma Viviane. Ze vertellen over hun zeilboot.

Milo gaat naakt

Mama probeert een alternatieve voedingsmethode uit. Ik ben niet onder de indruk.










Ik moet in bad. Dit is het minder leuke deel, het uitkleden.








Maar dan mag ik in lekker warm water.











Splish, splash.












En daarna heb ik lekker lang geslapen.

Bezoekers thuis

Mama geeft mij ondertussen eten met één hand.











Chris, een grappige bezoeker van papa's werk.











Ook meter Lieve komt nog eens langs. Ze is opgetogen.











Vandaag zet ik iedereen naar mijn hand.

Mijn eerste weekend

Mijn eerste dag thuis. Ik wil niet in mijn park slapen en zeker niet in mijn bed. In de zetel vind ik het wel oké.







Park en bed zijn te groot. Ik heb een wieg nodig, iets klein en gezellig. In de kinderwagen vind ik wat ik zoek.







Mama vraagt waarom ik zo vaak huil vandaag.











Omdat ik wil eten, tiens. Of omdat mijn luier ververst moet worden. En soms ook uit verveling.










Zo gaat dat dan, huilen.








Papa kan mij soms wel troosten. Hij loopt dan door het huis en laat mij alles zien.










Ondertussen kan mama wat bijslapen.








Hoewel...